رسانه های منتقد نباید اختلاف سلیقه و قرار داشتن در دو جبهه را زمینه اختلاف انگیزی و عدم حمایت دولت قرار دهند بلکه همواره این جمله رهبری که باید از دولت حمایت کرد را در فعالیت رسانه ای و نقدهای خود مد نظر قرار دهند
در رویکرد حمایتی از دولت دارند و شاید تیغ نقدشان خیلی ملایم و یا اصلا جایگاهی برای دولت نداشته باشد. برخی از این رسانه ها در حمایت از دولت به سمت تخریب طرف مقابل می روند که باید مواظب این خطر باشند؛ حمایت بی شائبه، عدم نقد که باعث پیشرفت می شود و تخریب طرف مقابل همه از جمله آسیب هایی است که این رسانه ها دچار آن می شوند.
رسانه های حامی با اینکه بعضا تحت مدیریت و نظارت اینگونه افراد هستند اما ورود برخی گزینه های افراطی باعث شده است که نگرانی هایی پیرامون این رسانه ها و آینده فعالیت انها و خروج از خط اعتدال شکل گیرد، روندی که باید مدیریت شود
البته مقداری از طیف رسانه های ضد روحانی رسانه هایی از طیف اصولگرا و طرفدار دولت دهم هستند رسانه هایی که نقد را نه برای ارتقا و پیشرفت عملکرد دولت بلکه در جهت قدرت گیری و رقابت های سیاسی در نظر دارند. این رسانه ها اهل افراط هستند و بعضا توهم توطئه پنداری دارند و حتی برخی از مواقع از رهبری هم پیشی می گیرند. این رسانه ها اکنون دولت را رقیبی می ببنند که قدرت را از دست آنها خارج کرده است و به دلیل اختلاف نظر سیاسی و شاید گاهی با نیت خیر، در اصطلاح عامیانه دولت را می زنند.