اصل دعا کردن و فلسفه آن موضوع بسیار مهم و گسترده ای است که از مسئولیت های الهی بندگان شمرده شده است خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: " قُلْ مَا یَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاۆُكُمْ اگر دعای شما نباشد خداوند هیچ اعتنایی به شما نمی کند"
ماباید احساس نیاز خود به وجود امام رابا دعا و باتمام خضوع در پیشگاه الهی ابراز کنیم تا مشمول استجابت گردیم و از وجود امام بهره مند شویم. شخصی از حضرت زهرا(سلام الله علیها) سۆال کرد: سرورم چرا حضرت علی (علیه السلام) حق خود را نگرفتند؟ حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند: مثل امام مثل کعبه است که باید مردم به سراغ او بروند نه آنکه امام به سراغ مردم برود! از این بیان نورانی حضرت زهرا (سلام الله علیها) کاملا معلوم می شود که اظهار شیفتگی و احساس نیاز به امام بایستی خود را در عملکرد و سیمای یک منتظر واقعی حضرت نشان دهد و چه وسیله ای بهتر از دعا در این امر که الدعاء سلاح المۆمن، دعا سلاح مۆمن است.
شبی از شبها در خواب یا بین خواب و بیداری مولایم امام حسن مجتبی (علیه السلام) را دیدم که نزدیک به این تغبیر فرمودند: "برمنبرها به مردم بگویید و به آنها امر کنید که توبه کنند و برای فرج و تعجیل ظهور حضرت حجت (عج) دعا نمایند و این دعا مثل نماز میت نیست که واجب کفائی باشد و به انجام دادن آن از سوی بعضی از مکلفین از سایرین ساقط گردد بلکه مانند نمازهای یومیه است که برتمام مکلفین واجب است آن را انجام دهند!
که شکر نعمت امام و ولایت او برخود را به جای آوریم ودر این امر کوتاهی ننماییم دعا یکی از روش هایی است که می توانیم از طریق آن شکر نعمت وجود امام را انجام دهیم. دعای برای سلامتی و نیز دعا برای تعجیل ظهور امام عصر (عج) اگر دعا نکنیم هلاک می شویم!