در ادبیات علوی بعد از انقلاب شاهد ایجاد فضا و محتوای جدیدی در این نوع اشعار هستیم. این موضوع حتی در سرودههایی که به شهادت امیرالمؤمنین(ع) اشاره دارد هم میتوان جست.
کم نمکدان تو را هر که نمک خورد شکست
5 مرداد 1392 ساعت 18:07
در ادبیات علوی بعد از انقلاب شاهد ایجاد فضا و محتوای جدیدی در این نوع اشعار هستیم. این موضوع حتی در سرودههایی که به شهادت امیرالمؤمنین(ع) اشاره دارد هم میتوان جست.
به گزارش جهان به نقل از تسنیم، در ادبیات فارسی شعر علوی دیرپاترین شاخه شعر آیینی است که بعد از شعر نبوی بسیاری از دواوین شاعران را مزین کرده است. آغاز این نوع سرودهها را میتوان در اشعار کسایی مروزی در قرن چهارم دید، بعد از آن شاعران در سدههای مختلف، اعم از شیعه و سنی زبان به مدح امیرالمؤمنین(ع) پرداختند. در این میان حتی شاعری چون فردوسی که اساس کارش بر اسطوره و حماسه است نیز بینصیب نبوده است. گویی شاعران و ادبا که هر کدام فخر زمان خود بودهاند، مدح اهل بیت(ع) به خصوص امام علی(ع) که در بسیاری از این آثار شیر مردان، شاه بهشت، ساقی کوثر، زینت باغ خدا، شهر علم و... لقب گرفته است، مایه مباهات خود میدانستهاند.
ادبیات آیینی به ویژه ادبیات علوی بعد از دوره صفویه که فضای جدیدی در کشور ایجاد شد و دیگر شیعیان محدودیتهای زمان گذشته را نداشتند، رشد کرد. این رشد هم از منظر کیفی و هم از نظر کمی مورد تأیید کارشناسان است. دوره صفویه فتح بابی برای شعر آیینی بود تا بعدها این نوع سرودهها با ریشه و پیشینه قویتری به حیات خود ادامه دهند. ادامه این نوع سرودهها و رشد دوباره ادبیات علوی را میتوان بعد از انقلاب اسلامی جست که علاوه بر افزوده شدن به تعداد و میزان آثاری که در این رابطه به نظم درآمدهاند، شاهد ایجاد فضا و محتوای جدیدی در این نوع اشعار هستیم. این موضوع حتی در سرودههایی که به شهادت امیرالمؤمنین(ع) اشاره دارد هم میتوان جست. سروده ذیل نمونهای از این نوع اشعار است:
کد مطلب: 302242
آدرس مطلب: https://www.jahannews.com/analysis/302242/کم-نمکدان-نمک-خورد-شکست