قطعنامه 598 عمدتاً به نفع عراق و به ضرر جمهوری اسلامی ایران تنظیم شده بود و همان طور که برخی از مسئولان مملکتی وقت به صدور قطعنامه به شورای امنیت سازمان ملل اعتراض میکنند، که این قطعنامه بدون مشورت با جمهوری اسلامی تنظیم شده است و ما نمیتوانیم آن را بپذیریم اما عراق قطعنامه را پذیرفت چراکه به نفعاش بود
کتاب خاطرات روزانه آقای هاشمی رفسنجانی یکی از مستندات بود چرا که وی از سال 1362 تا پایان جنگ سمت فرماندهی جنگ برعهده داشتند و علاوه بر این رئیس مجلس شورای اسلامی بود، تبعاً مطالب و روزنوشتهای او به عنوان سندی درباره جنگ در دسترس است.
میرحسین موسوی گفته بود که در سال 65 از 6 و نیم میلیارد دلار، 3 و نیم میلیارد دلار را به جنگ اختصاص دادهاند در حالی که کمتر از 2 میلیارد دلار به جنگ اختصاص دادند و بقیهاش را برای برنج، گندم، پنیر و آذوقه مردم اختصاص دادند
در برابر مردم پاسخگو باشند.
بنده با این نوع سندات و یافتهها میگویم که ادعاهای آن دوران برای تحمیل پذیرش قطعنامه کذب بوده است
که در این پیام میفرمایند: «این روزها باید تلاش کنیم تا تحول عظیم در تمامی مسائلی که مربوط به جنگ است را به وجود آوریم، باید همه، جنگی تمام عیار علیه آمریکا به سوی جبهه رو کنیم. امروز تردید به هر شکلی خیانت به اسلام است، غفلت از جنگ خیانت به رسولالله (ص) است اینجانب جان ناقابل خود را به رزمندگان صحنههای نبرد تقدیم مینمایم».
علیرغم بمبارانها و انهدام کشتیها و هواپیماها و سایتهای نفتی ما این کار اتفاق میافتاد، بنابراین مسئولان در رابطه با وضعیت اقتصادی کشور درباره جنگ، گزارش غلط به امام خمینی (ره) دادند
گفته بود که در سال 65 از 6 و نیم میلیارد دلار، 3 و نیم میلیارد دلار را به جنگ اختصاص دادهاند در حالی که کمتر از 2 میلیارد دلار به جنگ اختصاص دادند و بقیهاش را برای برنج، گندم، پنیر و آذوقه مردم اختصاص دادند».