در سال های دفاع مقدس، بسیاری از جوانانِ ایرانی، ساک هایی خاک آلود و کوچک در اتاق های خود داشتند که در عرض کمتر از پنج دقیقه، پر می شد از چند تکه لباس زیر و جوراب و سجاده ای و کتاب دعایی، و روی دوش هایی جا می گرفت که سنگین ترین مسئولیتِ تاریخ را بر دوش داشتند.

به گزارش جهان نیوز، در سال های دفاع مقدس، بسیاری از جوانانِ ایرانی، ساک هایی خاک آلود و کوچک در اتاق های خود داشتند که در عرض کمتر از پنج دقیقه، پر می شد از چند تکه لباس زیر و جوراب و سجاده ای و کتاب دعایی، و روی دوش هایی جا می گرفت که سنگین ترین مسئولیتِ تاریخ را بر دوش داشتند.ساک هایی رنگ و رو رفته و وصله پینه دار، که بارها، به همراه پلاک و چند تکه لباسِ خاکی رنگ و آغشته شده به خون، به عنوان آخرین میراثِ یک رزمنده، به خانواده اش تحویل داده می شد تا با اشک چشم مادرانِ بی پسر شده و
زنان بی همسر شده شسته شوند.
تصویر زیر، در اواسط دهه شصت شمسی و در حاشیه یک آیین اعزام رزمندگانِ داوطلب به جبهه ها، در تهران گرفته شده است. ساک های محقر و سبک بارِ پنج بسیجی، در کنار هم قرار گرفته و گل هایی که توسط مردمِ بدرقه کننده به صاحبان آنان اعطا شده است، رویشان خودنمایی می کند و کیسه نایلونی حاوی یک جفت پوتین و پرچمی سرخ(احتمالا منقش به ذکرِ شریف یا حسین شهید(ع)). این همه  توشه ای است که فرزندان روح الله، برای سفری که به سوی بهشت در پیش دارند، با خود می برند.
یادشان گرامی باد