یک سایت خبری فیلتر شده امروز در یادداشتی خبری-تحلیلی نوشت که نواری از احمدی نژاد وجود دارد که نشان می دهد آرای وی در انتخابات 88 حدود 16 میلیون بوده و درنتیجه نظام در تغییر آرای مردم تقلب کرده است.

سرویس سیاسی جهان - احمد نریمان:اصل خبر آنقدر بی ارزش بود که سایت مذکور بعد از نصف روز مجبور شد آنرا از خروجی خود حذف کند. البته حذف خبر بعد از  خوراک جدید تبلیغاتی بود که به بسیاری از سایت های ضدانقلاب داده شد و فرصت را برای هتک و متهم کردن نظام جمهوری اسلامی فراهم کرد.
سایت مذکور که اصرار دارد خود را رسانه نزدیک به خاندان آقای هاشمی معرفی کند، در ایام پس از انتخابات همپای دیگر رسانه های ضدایرانی و همصدا با دروغگویان آن بازار تیره از "فتنه تقلب" حمایت کرد و بعد از مدتی نیز به دلیل توهین به مسئولین نظام و بعد هم اتهامات دیگر فیلتر شد.

از این دست اخبار بی مبنا طی یکی دو سال گذشته در بسیاری از رسانه های ضدانقلاب منتشر شده است و حرف جدیدی نیست. رسانه های ضدانقلاب برای انتشار این اخبار، پیش از خشک شدن عرقشان از سیا دلار می گیرند و بدان افتخار می کنند. تردیدی نیست از این دست رسانه های داخلی که "خط خبری مزدوری" را دنبال می کنند یا ریزه خوار همین رسانه ها هستند و تقسیم کار کرده اند و یا به احتمال نحیف دچار "جهل تو در تویی" شدند که به همین یک دلیل شایستگی فعالیت سیاسی و رسانه ای را نخواهند داشت. اما در هردو صورت وظیفه برخورد با این رسانه بر عهده چه نهادی است؟ نظام مال بی صاحب نیست که هر معرکه گیری بر آن خط بیاندازد.
در شرایطی که وزارت ارشاد و دستگاه قضائی هر روز به بهانه ای مدیران رسانه های متدین و ضد فتنه و انحراف را به سالن تازه تاسیس عدلیه در بازار تهران می کشانند، چرا باید مدیران چنین رسانه هائی آزاد باشند و هرازگاهی با لکه دار کردن حیثیت نظام فرصت گستاخی ضدانقلاب را فراهم سازند و بعد هم از حاشیه امن برخوردار باشند؟

برخورد با رسانه آب نکشیده ای که پس از سه سال با طرح خبری بی مبنا، حریت نظام را زیر سوال می برد، مهمتر است یا برخورد با وبلاگ نویس متدینی که در نقد سران قوا دچار افراط شده است؟ 
برخورد با رسانه دروغ پردازی که هر روز در توهم بازدید و شهرت طلبی، خبرسازی می کند و زمینه اصلی هتک نظام را فراهم می سازد واجب تر است یا برخورد با مدیران رسانه هایی که در مواجهه با فساد هم عهد و هم قسم شده اند؟  غرض دفاع از هیچ متهمی در هیچ جایگاهی نیست. اما آیا عدلیه نباید برای مواجه با متهمان نیز اصلی و فرعی کند.

وقتی بر گردن اراذل و اوباشی که به دلیل قمه کشی در خیابان و به سبب جریحه دار کردن احساسات عمومی طناب اعدام می اندازند، چرا نباید مدیران رسانه ای که حیثیت نظام را لکه دار ساختند و در این راه نیز سابقه دار هستند و با خبرسازی کودکانه نهادهای اصلی نظام را متهم به تقلب می کنند آزادانه بچرخند؟ آیا این توهین به سرمایه ملی نظام نیست؟ آیا هتک عزت ملی بالاتر از جریحه دار نمودن احساسات ملی نیست؟

غرض حکم صادر کردن نیست. نگرانی از به اغما رفتن عدلیه است. سایت مذکور طی چند ماه گذشته دهها گزارش دروغ و توهین آمیز به مهمترین نهادهای انقلابی و مقامات اصلی کشور منتشر کرده است. برخورد قضائی با عوامل این رسانه هتاک مهمتر است یا دستگیری یک وبلاگ نویس ضدانقلاب با 20 نفر مخاطب.

مردم آیت الله لاریجانی را به تقوا و شجاعت و بصیرت می شناسند از اینرو رفتارهای متناقض و برخورد های تبعیض آمیز در دستگاه قضائی هیچ توجیهی نخواهد داشت. دستگاه قضائی در موارد مختلف از جمله برخورد با خط قرمز های قدرت سیاسی از جمله فساد 3 هزار میلیاردی صلابت خود را نشان داده است اما چنین رفتارهائی، محکمه و عدالتخانه را در مظان اتهاماتی از قبیل ارتباط مسئولی از دستگاه قضائی با مدیران سایت مذکور قرار می دهد.