نخست‌وزیر انگلیس طی مقاله ای با گستاخی تمام نوشت: شدیداً و بیش از پیش به سلاح اتمی نیازمندیم!

به گزارش جهان به نقل از انتخاب؛ دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس ، طی مقاله‌ در روزنامه «تلگراف»، ضمن دفاع از «تریدنت» (برنامه هسته‌ای این کشور) ، با ادعای اینکه «انگلیس همچنان نیازمند «جنگ افزار دفاعی نهایی» است!» چنین بهانه کرد که «تهدید هسته‌ای که انگلستان با آن مواجه است بیش از دوران جنگ سرد است.»

نخست وزیر انگلیس با انتقاد از اعضای حزب لیبرال دموکرات طرفدار توقف برنامه تسلیحات هسته‌ای کشور ابراز شگفتی کرده است که چگونه افرادی «می‌توانند به طور جدی استدلال کنند که وقت آن رسیده که برنامه بازدارنده تسلیحاتیمان را متوقف کنیم، در این اوضاع که تهدیدی فزاینده در برابرمان قرار گرفته است.»

دیوید کامرون می‌نویسد: امروز بیشتر از شش دهه پیش که یکی از دولت‌های سابق طرح تریدنت را کلید زد، به این سامانه بازدارنده نیازمندیم. البته، جهان به نحو چشمگیری تغییر کرده، اتحاد شوروی دیگر وجود خارجی ندارد. اما تهدید هسته‌ای از میان نرفته است.

نخست‌وزیر انگلیس در ادامه تأکید می‌کند که عدم اطمینان و خطر بالقوه موجود در برابرمان افزایش یافته است.

وی با نام بردن از کشورهای ایران و کُره شمالی به عنوان «تهدیدهای فزاینده» مدعی می شد: ایران همچنان در برابر خواست جامعه جهانی مقاومت کرده و به تلاش برای پیشبرد توانایی‌های هسته‌ای خود ادامه می‌دهد.

کامرون می افزاید: در همین حال، ‌رژیمی به شدت متخاصم و غیرقابل پیش بینی در کُره شمالی به تازگی سومین آزمایش هسته‌ای خود را نیز انجام داد و چه بسا هم اکنون به اندازه کافی مواد شکافنده برای تولید چندین جنگ افزار اتمی در اختیار داشته باشد.

دیوید کامرون در ادامه می‌نویسد: سال گذشته کُره شمالی یک موشک بالستیک دور بُرد را به زرادخانه خود افزود که ادعا می‌کند توانایی رسیدن به خاک ایالات متحده را دارا است. اگر چنین چیزی به واقعیت بپیوندد، تمامی اروپا را تحت تاثیر قرار خواهد داد، که بریتانیا را نیز شامل خواهد شد.

او در ادامه بهانه تراشی هایش برای «نیازمند معرفی کردن کشورش به سلاح هسته ای»، می افزاید: آیا می‌توانید با اطمینان بگویید که چنین رژیمی، یا هر رژیم دیگری که مسلح به جنگ افزار هسته‌ای باشد، چه رفتاری از خود نشان خواهد داد؟ آیا می‌توانید تضمین کنید که چنین کشوری فناوری هسته‌ای خود را، یا حتی تسلیحاتش، را در اختیار دیگر کشور‌ها قرار نخواهد داد؟

این در حالیست که انگلستان خود را یکی از نمایندگان «جامعه جهانی» می خواند که همواره در برابر برنامه صلح آمیز هسته ای ایران ایستادگی کرده و مشخص نیست با چه جسارتی، نخست وزیر این کشور به خود اجازه می دهد به این سادگی از «نیاز مبرم به سلاح هسته ای» سخن بگوید!

پرواضح است که اگر چنین سخنی، آنهم به صورت غیرمستقیم و نامفهوم از سوی ایران و یا معدود کشورهای غیروابسته به غرب، به زبان آورده می شد، اکنون چه زلزله ای برای «مهار ایران هسته ای» در کشورهایی که خود را «حامعه جهانی» می خوانند، ایجاد شده بود.

اکنون باید منتظر بود و دید، آیا آژانس بین المللی اتمی که احتمالات در مورد برنامه هسته ای ایران را به زبان می آورد و علیه آن، بیانیه صادر می کند، در کنار سایر کشور های مدعی «جامعه جهانی» در این مورد واکنشی (حداقل در ظاهر) خواهند داشت یا سیاست «یک بام و دو هوای» غرب، ادامه خواهد داشت؟!