چند هفته ای ميشود كه يك بليه طبيعي، زندگي برخي هم وطنان ما را از حالت طبيعي خارج كرده است!

به گزارش جهان، وبلاگ هبوط نوشت: عصر روز شنبه، 21 مرداد و 22 رمضان المبارك، زلزله اي استان اذربايجان شرقي را لرزاند و در شب قدر دلهاي مردم ايران را داغدار كرد.
 
در اين چند روز مدام در حال رصد قضاياي زمين لرزه و حواشي ان بوده ام از هر منظري؛
 
اينكه عده اي چه راحت مرگ هم وطنان و هم كيشان خود را دست اويزي كردند براي رسيدن به مقاصد سياسي شان!
 
عده اي تلاش كردند از اب گل الوده ماهي بگيرند و تفرقه افكني قوميتي راه بيندازند!
 
عده اي كه ديروزها كاريكاتور منتشر ميكردند بر عليه همين آذري زبانان، امروز از پاريس نواي همدردي سر داده اند!
 
عده اي خوراك رسانه اي گيرشان امده و افتاده اند به باز نشر اخبار!
 
ولي هيچ كدام از اينها مهم نيست، مهم مردمي هستند كه بلافاصله بعد از وقوع حادثه خود را به مناطق زلزله زده رسانده اند، فرقي نميكند بسيجي باشند يا دانشجو يا پزشك يا راننده يا ...مهم حضور و همدليست.....
 
مهم مردمي هستند كه كمكهاي نقدي و غير نقديشان از دور ترين مناطق كشور در كمتر از بيست و چهار ساعت روانه اين مناطق شد
 
مهم مردمي هستند كه به محض اعلام احتياج به خون از طرف حلال احمر، مقابل پايگاههاي خونگيري صف كشيدند.
 
مهم مردم حادثه زده و داغديده اي هستند كه در اوج غم هنوز سرشان را بالا ميگرند و ميگويند: خدايا شكرت
 
اينها را من نميگويم، اينها گزارش دوستان و خبرنگارانيست كه اين چند روزه همنشين و غمخوار اين مردمانند.
 
مهم پير مرد روستاييست كه به اصرار خبرنگاري را ميهمان چادر امدادي اش كرده و ميگويد: درست است كه خانه و زندگي ام با خاك يكسان شده ولي هنوز مي توانم يك استكان چاي ميهمانت كنم.!
 
مهم اين جماعت روستاييت كه با همان چادر و چند تخته پتو و قرص نان و عدس و برنج، با زبان شيرين آذري ناز امدادگران را كشيده و آنها را دلداري مي دهند!
 
ولي در اين ميان يك چيز داغ دل را افزون ميكند، و ان اينكه چرا از اينهمه صفا و صميميت، از اينهمه گذشت و فداكاري، چيزي در رسانه هاي جمعي و شبكه هاي اجتماعي فضاي مجازي، در وبلاگها و وبسايتها به چشم نميخورد؟!
 
چه چيزي باعث ميشود به اصطلاح فعالان! اجتماعي در اين ميان به جاي ديدن تمام اين محاسن فقط معايب را ميبينند و بزرگنمايي ميكنند؟!
 
فعلان اجتماعي كه هر كدام بايد رسالت يك رسانه را بر دوش بكشند، شده اند آلت دستي براي رسانه هاي چپ و راست و پوزيسيون و اپوزيسيون!
 
به ياد دارم زماني كه ان سونامي تاريخي و فاجعه بار در ژاپن روي داد، مدام اينباكس ايميلهايم پر ميشد از تعريف و تمجيد مردم و مسئولين ژاپن، در اين مجال بحثي روي مسئولين ندارم، هر چند گزارشي كه بدست ميرسد حاكي از اين است كه نهايت تلاش در راستاي كمك رساني صورت پذيرفته و ميپذيرد، ولي اصل بحث من روي مردم است،رويكرد فرهنگي اين ماجرا...
 
چطور است كه در زلزله ژاپن مدام عكسهاي مختلف در تعريف و تمجيد فرهنگ بالاي مردمان اين كشور به دست ميرسيد، براي نمونه ايميلي بود كه در ان روزها دست به دست چرخيد و شد يكي از داغ ترين خبرهاي روز! كه آي مردم جهان، بدانيد كه زلزله در ژاپن امد و مردم اواره شدند ولي در اين ميان هيچ كس به فروشگاههاي اسيب ديده دستبرد نزد، و مدام عكس فروشگاه تخريب شده ولي غارت نشده، دست به دست بين مردم جهان چرخيد!
 
                        روستاي ورزقان
 
اينجا ايران است، فروشگاهي تخريب شده در روستاي تخريب شده، ژاپن نيست!
 
اينجا ايران است، اين فروشگاه تخريب شده بعد از گذشت چند روز كاملا دست نخورده باقي مانده است، ژاپن نيست!
 
اينجا ايران است، روستاي ورزقان از توابع اذربايجان، بامردمي ساده دل و باصفا كه با بيرون اوردن هر جنازه اي  از زير اوار ،اشك تمامي مردم ان در داغ همسايه روان شد!
 
اينجا ايران است، همانجا كه فعالان اجتماعي اش ، آلت دست رسانه اند، نه انكه خود يك رسانه باشند!
 
اينجا ايران است، همانجا كه مرغ همسايه اش هميشه برايمان غاز است!
 
اينجا ايرن است،زلزله امده، فروشگاهي تخريب شده، مردماني اواره گشته اند ولي هيچ كس تعدي به اموال ديگري نميكند،
 
اينجا ايران است، براي همين اين عكس ايميلي نميشود كه دست به دست بچرخد و به سمع و بصر تمام جهان برسد و همه بدانند اگر در ژاپن، استغناي اقتصادي دولت مانع از چپاول شد، اينجا اعتقاد و ايمان مردمي مانع چپاول شد كه روي در و ديوار خانه هاي تخريب شده شان پر است از عكس شهدا....