"اولویّت اوّل براى شما این است که امید مردم را حفظ کنید. اولویّت اوّل این است که شکم مردم را سیر کنید..." همان ارتباطی است که میان گرانی و پایین آمدن امید در جامعه دارد؛ همان ارتباطی است که میان نارضایتی‌های عمومی و وضعیت نابه‌سامان اقتصادی دارد و به درستی در نگاه امام خامنه‌ای نمایان شده است.

سرویس سیاسی جهان نیوز - میثم تولایی: الآن که این مطلب نوشته می‌شود تا زمانی که خوانده شود احتمالا قیمت مرغ و گوشت که تعریضی هستند از اقلام مصرفی، خصوصا خوراک مردم، قدری تکان خورده و احتمالا جهت این تکان به سمت بالا خواهد بود. این گزارش نه یک مطلب تخصصی در حوزه اقتصاد است و نه نوشته‌ای در نقد آن‌چه باعث بالارفتن قیمت شیر، مرغ و ... شده است. ادامه آن را بخوانید تا شاید دستتان بیاید که در چه رابطه‌ای است.

"اولویّتها را در نظر بگیرید. من در پیامى هم که به مناسبت افتتاح مجلس به شما عزیزان عرض کردم، این نکته را متذکّر شدم که همه کارها را دفعتاً نمى‏ شود انجام داد؛ اولویّت ها را در نظر بگیرید. امروز در بعضى از گفته‏ ها و اظهارات، راجع به شأن و شخصیّت و شرف و کرامت انسان در جامعه حرف زده مى‏ شود. این بلاشک از اصول اسلامى است؛ اما کدام نقض کرامت انسانى بالاتر از این که انسانى، رئیس عائله‏‌اى، پدر خانواده‏ اى، در جامعه‏ اى که در آن همه ‏چیز هم هست، نتواند اوّلیات زندگى فرزندان خودش را تأمین کند؟! کدام تحقیر از این بالاتر است؟! کدام نقض شخصیّت و شرف و کرامت انسانى از این بالاتر است؟! صبح تا شب کار کند، آخرش به من یا به شما یا به آن مسؤول دیگر نامه بنویسد که من دو ماه است به خانه‏ ام گوشت نبرده ‏ام!

یک وقت در جامعه گوشت و میوه نیست، من و شما هم نمى‏ خوریم؛ یک وقت در جامعه امکانات رفاهى نیست، من و شما هم استفاده نمى‏ کنیم؛ یک وقت ایام عید که مى‏ شود، فرزندان من و شما هم لباس نو بر تن نمى‏ کنند. در این حالت کسى احساس سرشکستگى نمى‏ کند – البلیة اذا عمت طابت – اما وقتى همه چیز هست، وقتى کسانى در جامعه با استفاده از فرصتهاى نامشروع توانسته‏ اند براى خودشان آلاف و الوف و زندگی‌هاى تجمّلى فراهم کنند، وقتى طبقاتى در جامعه هستند که برایشان پول خرج کردن هیچ اهمیتى ندارد، جمع کثیرى از مردم که در بین آنها رزمندگان و عناصر نظامى و کارمندان دولت و معلمان و روستاییان و مردم مناطق محروم و دور و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنیر بچه‏ هایشان را فراهم کنند، کدام شکستن شخصیّت و شرف انسانى از این بالاتر است؟! شما مى‏ خواهید جواب چه کسى را بدهید؟ شما مى‏ خواهید دل چه کسى را خوش کنید؟ شما مى‏ خواهید چه کسى از شما راضى باشد؟

بله، مسأله معیشت قطعاً در اولویّت اوّل است. معیشت که نبود، دین هم نیست؛ اخلاق هم نیست؛ حفظ عصمت و عفت هم نیست؛ امید هم نیست. کسى را که به موقعیتى دست پیدا کرده، به خاطر این که براى رفع نابسامانى و فقر، تلاش و مجاهدت کند و شب و روزِ خودش را صرف نماید، ملامت نخواهند کرد. اولویّت ها را پیدا کنید. مسائل اساسى جامعه اینهاست."

این کلمات شیوا و هشداردهنده بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار خرداد 79 با نمایندگان مجلس ششم است که ایشان با صراحت سخن از وضعیت معیشتی مردم به میان می‌آورند و ادامه می‌دهند: اولویّت اوّل براى شما این است که امید مردم را حفظ کنید. اولویّت اوّل این است که شکم مردم را سیر کنید. مى ‏شود نشست و حرف هاى روشنفکرى زد: اگر فلان‏طور نشود، فلان‏طور نخواهد شد؛ اگر چنین نشود، چنان نخواهد شد؛ اما باید دید واقعیت چیست.

گرچه گفته‌های رهبر انقلاب غفلت از وضعیت معیشتی مردم را نشانه رفته و مورد انتقاد قرار داده اما در لابه‌لای این بیانات است که می‌بینیم یک نوع رابطه علی و معلولی زیبا و البته جامعه شناسانه به خوبی مسئولان را مخاطب خود می‌سازد.

هرچند این رابطه شاید تاکنون در هیچ مرکز علمی و پژوهشی وابسته به دستگاه‌های اجرایی مورد بررسی قرار نگرفته و از این پس هم نگیرد اما این نباید باعث شود، نگاه دقیق و جامعه‌شناسانه رهبر انقلاب به مسائل معیشتی مردم، به دست فراموشی سپرده شود.

"اولویّت اوّل براى شما این است که امید مردم را حفظ کنید. اولویّت اوّل این است که شکم مردم را سیر کنید..." همان ارتباطی است که میان گرانی و پایین آمدن امید در جامعه دارد؛ همان ارتباطی است که میان نارضایتی‌های عمومی و وضعیت نابه‌سامان اقتصادی دارد و به درستی در نگاه امام خامنه‌ای نمایان شده است.

نکته مهم

البته نباید فراموش کرد که این هشدارهای تامل برانگیز رهبر معظم انقلاب، خطاب به مجلسی بود که تمام هم و غمش "توسعه سیاسی"، "جامعه مدنی"، "رابطه با آمریکا" و ... بود و هرگز معیشت و اقتصاد مردم در میان اولویت های آن دیده نشد که حتی به حال خود رها شده بود.

نمایندگانی چون رجب مزروعی مخاطب این تذکرات بودند؛ کسی که آن دوران با گستاخی می گفت: اگر مرگ موش هم توزیع شود، مردم برایش صف می‌کشند!؛ فتنه گری که چند سال بعد و در جریان فتنه 88 از ایران گریخت و پناهنده بلژیک شد. امثال مزورعی البته در مجلس ششم کم نبودند.

بر این اساس هشدارهای پی در پی رهبر انقلاب به نمایندگانی بود که چشم خود را بر نیازهای اولیه و معیشتی مردم بسته بودند اما برای حفظ کرسی هایشان حتی دست به تحصن و تجمع می زدند.

مسئولان امروز هم بخواند

با این حال مبرهن است که بیانات رهبر معظم انقلاب -جز سخنان مصداقی ایشان - را نمی توان به زمان و مخاطب خاصی محدود کرد؛ بنابراین امروز نیز که گرانی‌ها صدای مردم و مراجع تقلید را بلند کرده همه مسئولان هم مجلس و هم دولت باید خود را مخاطب این تذکرات دقیق ولی فقیه بدانند؛ اگرچه جنس آنان از دغدغه‌های مردم و با مجلس ششمی‌ها کاملا متفاوت است.

زمانی‌که عدم پاسخگویی روشن و کم یا بی تحرکی در دستگاه‌های اقتصادی دیده می‌شود می‌توان صدایی را شنید که ناصحانه آقایان را هشدار می‌دهد به سرهایی که با شکم گرسنه بر بالین می‌روند هر چند خود را فریب دهیم و بگوییم که هیچ گرسنه‌ای در کشور نیست!

این بیانات رهبری برای آن عده از افرادی هم که حرف زدن از گوشت و مرغ را عوامانه می‌دانند می‌تواند راه‌گشا باشد چرا که بالاترین مقام حکومتی و دینی کشور به صراحت از "شکم" سیر و گرسنه سخن گفته است.

اگر مسئولان هم قائل به این باشند که بیانات ولی فقیه زمان‌بردار نبوده و برای تمام دوره‌ها گره‌گشاست-که انشالله همه مسئولان هستند-، بر همه آنان لازم و واجب است در برهه کنونی که قیمت‌ها دائم خودشان را بالا می‌کشند، این فرمایشات را آویزه گوش کنند و برای حل دغدغه مهم مردم بکوشند.